Ludzki organizm nie potrzebuje cukru. Poza energią (kaloriami) cukier nie dostarcza organizmowi niczego: żadnych białek, żadnych niezbędnych kwasów tłuszczowych, witamin czy minerałów. Cukier – skrystalizowany, granulowany, w postaci pudru czy syropu – jest jedynie dodatkiem. To samo można powiedzieć o mące i soli. Nie jada się ich samodzielnie, a jedynie dodaje podczas przygotowywania posiłku. W pewnym sensie cukier i, w mniejszym stopniu, mąka są „antyodżywcze”: aby organizm mógł je spożytkować, potrzebne są witaminy i minerały, które wykradane są z naszych zapasów, co rozregulowuje przemianę materii i zmusza nas do zrekompensowania sobie strat objadaniem się jeszcze bardziej pożywnym jedzeniem. Należy też pamiętać, że ciasta, herbatniki i inne wypieki zawierają zwykle nie tylko cukier, ale jeszcze mąkę i przetworzone tłuszcze, co tylko pogarsza sytuację. Czy w takim razie powinniśmy na dobre zrezygnować z cukru? No cóż, tak byłoby najbezpieczniej, ale niewielkie ilości od czasu do czasu nie wyrządzą nam wielkiej krzywdy. W końcu liczy się to, co jada się na co dzień.
Cukier – skrystalizowany, granulowany, w postaci pudru czy syropu
