Problemy zwigzane z insulinoopornośclg
Michał Szafrański
Otyłość (szczególnie gromadzenie się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha, nawet przy zachowaniu normalnego wyglądu reszty ciała); Cukrzyca typu 2 i jej wczesne stadia (zmniejszona tolerancja glukozy); Nadciśnienie tętnicze; Wysokie stężenie trojglicerydów (tłuszczu we krwi) i/lub niskie stężenie cholesterolu HDL („dobrego” cholesterolu);
Wysoki poziom kwasu moczowego (choroby nerek i skaza moczanowa); Zwiększone ryzyko wystąpienia zakrzepicy (zawał, wylew); Niepłodność u kobiet, torbiele jajnika, nieregularna menstruacja i nadmierny zarost (PCOS, czyli zespół policystycznych jajników), Hiperinsulinemia i insulinooporność mogą również zwiększać ryzyko rozwoju kilku postaci nowotworu (insulina jest bowiem tak zwanym czynnikiem wzrostu, który stymuluje rozwój komórek i może sprzyjać tworzeniu się guzów). Jest to ryzyko dobrze udokumentowane, zwłaszcza w przypadku raka piersi i okrężnicy. Stymulując powstawanie „złych” eikozanoidów insulina sprzyja chorobom zapalnym, takim jak astma, alergie, choroby reumatyczne, bóle mięśniowe i szkieletowe, łuszczyca, choroba Leśniow- skiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, migrena i stan przedrzucawkowy. Sytuację pogarsza jeszcze spożywanie złych tłuszczów (nadmiar kwasów tłuszczowych omega-6 i tłuszczów trans w stosunku do kwasów tłuszczowych omega-3).
