No tak, ale czy mleko nie jest ważnym źródłem wapnia, który ma zapobiegać osteoporozie? Sądząc po częstotliwości występowania osteoporozy w Skandynawii, nie na wiele się przydaje – w krajach skandynawskich, mimo wysokiego spożycia mleka, zapadalność na osteoporozę jest najwyższa na świecie. Tymczasem Chińczycy rzadko na nią chorują, choć w zasadzie nie spożywają produktów mlecznych. Dlatego też przyczyn rosnącej liczby zachorowań na osteoporozę powinniśmy się dopatrywać gdzie indziej. Znaczenie wapnia w profilaktyce osteoporozy jest przesadzone. W naszym organizmie ilość wapnia jest wyrównana i zależy nie tylko od tego, ile go przyjmujemy, ale również od tego, ile go wydalamy. W utrzymaniu równowagi w tym względzie istotne jest nie tylko zwiększenie ilości przyjmowanego wapnia, ale również poprawa zdolności jego wchłaniania oraz zmniejszenie tempa wydalania tego pierwiastka. Aby móc wchłaniać wapń z pokarmu, potrzebujemy witaminy D, wytwarzanej w organizmie pod wpływem promieni słonecznych. Aby nasze kości mogły zatrzymać wapń, niezbędna jest witamina K, produkowana w jelitach przez florę bakteryjną, obecna także w zielonych warzywach liściastych. Połączenie skąpych ilości światła słonecznego i skromnego spożycia warzyw w wyższych szerokościach północnych, wespół z coraz niższym poziomem aktywności fizycznej i wzrostem spożycia kwaśnych napojów bezalkoholowych lepiej tłumaczy powszechność osteoporozy na północy Europy niż domniemany brak wapnia. Zdrowy poziom witamin D i K plus ćwiczenia fizyczne są doskonalszym sposobem przeciwdziałania osteoporozie.
Tymczasem Chińczycy rzadko na nią chorują
