Dostosowanie się pracownika do warunków nowoczesnej pracy wymaga zwiększonego wysiłku psychicznego i mobilizacji sił. Mobilizacja ta objawia się zwiększoną wrażliwością organów zmysłowych, wzrostem napięcia uwagi i jej koncentracji, przyspieszonym procesem myślenia, a w zakresie dynamiki ruchowej przyspieszeniem ruchów oraz wzrostem ich siły. Taka mobilizacja, której towarzyszy napięcie emocjonalne, jest zjawiskiem pozytywnym z punktu widzenia efektów pracy, o ile nie przekracza poziomu funkcjonalnie użytecznego. Przy nadmiernej bowiem mobilizacji psychicznej tzw. hiper- mobilizacja ma nagatywny wpływ na sprawność człowieka. Sugestywny opis człowieka w takim stanie daje T. Tomaszewski (1968) pisząc: „Otrzymujemy obraz człowieka miotającego się, „zagonionego”, pracującego „na siłę”, nie widzącego, co się dzieje dokoła niego.
DOSTOSOWANIE DO PRACOWNIKA
