Wszelki postęp, jako wynik dążeń człowieka do zmiany rzeczywistości, do polepszenia warunków życia i do opanowania przyrody wskazuje, że w naturze człowieka leży chęć nagięcia rzeczywistości do własnych potrzeb, pragnień i życzeń. Jeśli jednak to mu się nie udaje, nagina się sam do rzeczywistości i to wydaje się być jedynym rozsądnym krokiem, wtedy gdy nie ma innych możliwości. Konieczność utrzymania prawidłowych stosunków z otaczającym i stale zmieniającym się światem wymaga od człowieka stałej regulacji i wyboru odpowiednich reakcji. Relacje między człowiekiem a światem ujmujemy w kategoriach przystosowania, które jest najpowszechniej rozumiane jako zdolność do uzyskania równowagi. Przystosowanie wiąże się z pojęciem homeostazy.
WSZELKI POSTĘP
