Cukier (dla odróżnienia od pozostałych cukrów zwany również sacharozą albo cukrem stołowym) jest najpopularniejszą substancją słodzącą. Mogłoby się wydawać, że jest całkiem naturalny. Przecież uzyskuje się go z trzciny cukrowej i buraków cukrowych, czyż nie? Owszem, ale one nie są ani warzywami, ani owocami, a sok trzcinowy i cukry uzyskane z buraków trzeba poddać obróbce, by przyjęły znajomą krystaliczną formę. Każda cząsteczka sacharozy składa się z połączonej ze sobą cząsteczki glukozy i fruktozy. Podczas trawienia cukier rozdziela się na te dwa składniki. Glukoza jest wchłaniana do krwi i powoduje nagły wzrost poziomu cukru w krwiobiegu, tymczasem fruktoza tylko nieznacznie na ten poziom wpływa. Ze względu na skład cukru wartość jego indeksu glikemicznego (GI) wynosi 68, a więc mniej niż GI glukozy (100), lecz więcej niż wynosi GI fruktozy (19). Gdyby ludzie spożywali tylko niewielkie ilości cukru, nie byłoby problemu. Wiele współczesnych kłopotów ze zdrowiem bierze się z nadmiernego spożycia cukru, najwięcej w postaci napojów i przetworzonych produktów spożywczych, i nie mam na myśli wyłącznie słodyczy, ale także sosy i warzywa w puszkach, a nawet konserwy rybne.
Cukier
