Długotrwałe pobudzanie kory mózgowej tymi sa¬mymi bodźcami powoduje, że mózg przestaje reagować i niejako „wyłącza się”. Towarzyszy temu znudzenie, senność, otępienie, obniżenie nastroju (apatia, smutek, przygnębienie), a także trudność koncentracji uwagi, zwolniony przebieg procesów umysłowych lub prze¬ciwnie — pobudzenie emocjonalne (rozdrażnienie, nie¬pokój). Taki stan psychiczny możemy określić jako stanmonotonii. Jednostajność postrzeżeniowo-motoryczna charakte¬rystyczna dla monotonii wywołuje rozmaite objawy fizjologiczne, np. zwolnienie akcji serca, niemiarowość tętna, zmniejszenie zużycia tlenu, obniżenie ciśnienia krwi, zmiany w zapisach elektroencefalograficznych, podobne do zmian rejestrowanych u człowieka przed zaśnięciem (Biegeleisen, 1964).
DŁUGOTRWAŁE POBUDZNIE
