Złamanie nasady dalszej kości promieniowej
Michał Szafrański
Złamanie nasady dalszej kości promieniowej to inaczej złamanie nadgarstka albo także złamanie kości promieniowej w nadgarstku. Określony rodzaj złamania należy do najczęstszej kategorii złamań kości promieniowej. Bardzo często pojawia się u starszych osób. Dotyczy głównie kobiet po okresie menopauzy, majach predyspozycje do osteoporozy. Złamanie to zaliczane jest do kategorii urazów niskoenergetycznych, które związane są z upadkiem na grzbietową albo też dłoniową stronę dłoni. Zaliczany jest on do urazów rotujących oraz bezpośrednich. Wymienia się tutaj typy urazów takie jak złamanie Smitha oraz Callesa. Pierwsze z wymienionych jest to złamanie dalszej kości promieniowej z przemieszczeniem. Ten rodzaj uszczerbku dotyczy upadku na otwartą rękę, a mianowicie na dłoń. Złamanie Smitha natomiast dotyczy także złamania na otwartą rękę, jednakże w tym przypadku podparcie znajduje się od strony grzbietowej ręki. Określony rodzaj złamania pojawia się w sposób rzadszy, jednakże jest bardziej skomplikowany w leczeniu zachowawczym.
Złamanie nasady dalszej kości promieniowej bez przemieszczeń związane są z konieczności unieruchomienia z wykorzystaniem gipsu. Długość opatrunku zależy od rodzaju złamania. Złamania z przemieszeniem należące do typu Smitha lub Callesa związane są z koniecznością nastawienia albo repozycji. W pierwszej kolejności złamanie może być nastawione z wykorzystaniem znieczulenia miejscowego, a w dalszym rezultacie umieścić w gips ramienny. W sytuacji osiągnięcia stabilności repozycji i braku przemieszczenia, załamanie może być leczone w sposób zachowawczy. Konieczne jest aby gips utrzymywany był do chwili zrośnięcia kości, czyli od 4 do 6 tygodni. W sytuacji obecności otwartego złamania, niestabilnej repozycji, a także przemieszczenia złamania koniecznie trzeba zastanowić się nad przeprowadzenie operacji. Wyróżnia się tutaj dwie metody zabiegowe: repozycja oraz stabilizacja przezskórna z wykorzystaniem drutów Kischerna oraz otwarta repozycja i stabilizacja z zastosowaniem płyt oraz śrub przeznaczonych do złamań nasady dalszej kości promieniowej. Decyzja o wyborze odpowiedniej metody podejmowana jest, po przeanalizowaniu zdjęć rentgenowskich, a także stanu ogólnego pacjenta. Następnie zakładany jest gips pełny przedramienny albo ramienny, który także utrzymywany jest przez okres 4-6 tygodni. Po określonym czasie podejmowana jest decyzja o ewentualnej dalszej rehabilitacji.
