Równie ważna jest ilość jedzenia, jaką normalnie zjadamy. Aby obliczyć ładunek glikemiczny, należy wartość indeksu glikemicznego danego produktu przemnożyć przez ilość węglowodanów, a iloczyn podzielić przez 100 (ponieważ GI wyrażony jest jako procent wartości GI glukozy równej 100). Na przykład średnia trzydziestogramowa kromka białego chleba zawiera 14 gramów węglowodanów (tę informację można znaleźć na opakowaniu). Wartość GI białego chleba wynosi 70. Tak więc ładunek glikemiczny skibki chleba równa się 70 X 14 : 100 = 10. Spaghetti ma całkiem niski indeks glikemiczny, wynoszący 39. Średnia porcja gotowanego spaghetti może mieć około 180 gramów, w czym mieści się 47 gramów węglowodanów. Tak więc ładunek glikemiczny porcji spaghetti wynosi 39 x 47 :100 = 18. Ładunek glikemiczny ryżu i ziemniaków także równa się mniej więcej 20. Tak więc, mimo że 100 gramów makaronu ma niższy ładunek glikemiczny niż taka sama ilość białego chleba, liczy się ilość, jaką rzeczywiście spożywamy – przeciętna porcja makaronu ma niemal dwukrotnie wyższy GL niż kromka chleba.
Ładunek glikemiczny posiłku
